Sunshine ve Bebek

Cok yakinda yazmaya yeniden basliyorum.
Bu karari nasil verdim, onca zaman neler oldu vb. sorulara aciklik getirmeden evvel ; Burak'in bugun kendi sayfasinda paylastigi hikayemi bende sizlerle burada paylasayim ve az da olsa merak edenlere bir on bilgi vermis olayim. 
Herkese kocaman sevgiler ! Gorusmek uzere ! 

https://www.facebook.com/vosvoslaguneyamerika/posts/1721793818050216

'' Closing Time ''

1 seneden fazla oldu blogu yazmaya baslayali..
Ilk yazilarimda tamamen cikacagim yolculuga dair yazarken daha sonrasinda seyahatimden daha kisisel daha belki duygusal yazilar yazmaya basladim.

Ve anladim ki artik ayrilma vakti geldi.
Cunku geri donemedim , yani Guney Amerika'ya yerlestim sayilir artik.
Bu sebepten blogu daha fazla kisisellestirip farkli bir yone yonelmek niyetinde degilim.
Buna aslinda bir kac zaman evvel yazmaya basladigim kitabim uzerinden devam edecegim.
Kitaba daha cok yogunlasmak istiyorum,hissiyatim pek blogu devam ettirmekten yana degil.

Bunca zaman beni takip etmis bulunan , zahmet edip okuyan herkese tesekkur ederim.

Yeni bir hayat kurdugum ve yeniden ise basladigim Cusco - Peru'dan herkese sevgiler..

Hoscakalin.


P.S. : Bloguda daha bir duygusal sonlandirmadan gecemedim gene =)
          

Cok sevdigim bir sarkiyla veda ediyorum.Ve sarkida diyor ki ;


'' This is the last time
That I will say these words
I remember the first time
The first of many lies
Sweep it into the corner
Or hide it under the bed
Say these things they go away
But they never do 
Something I wasn't sure of
But I was in the middle of
Something I forget now
But I've seen too little of 

The last time
You fall on me for anything you like
Your one last line
You fall on me for anything you like
And years make everything alright
You fall on me for anything you like
And I no I don't mind 

This is the last time
That I will show my face
One last tender lie
And then I'm out of this place
So tread it into the carpet
Or hide it under the stairs
Say that some things never die
Well I tried and I tried ''

So I'm saying goodbye to my one over year blog and gonna try to focus on my book ..
I'm not feeling to write a blog anymore..The book is gonna be much better to write my personal life, not like in here.

And when i say goodbye im thanking you all who follow me on this journey and read my adventures.Thank you all !

P.S. : I am saying goodbye with a song that i always love.Lots of meanings it has in my life..

One last time ... Goodbye...

" Bookends "

It was something like this;

"Time it was
And what a time it was, it was
A time of innocence
A time of confidences

Long ago it must be
I have a photograph
Preserve your memories
They're all that's left you."


And nothing more.

That was just so wonderful to believe.

'' Peru ''

Nerdeyse bir senedir Guney Amerikadayim...

Bunun yaklasik 9 ayinda ise Bolivya - La Paz 'da.. ( idim )

Ilgilenenler merak ediyor elbette neden bu kadar uzun sure bir sehirde yasadigimi ve yola devam etmedigimi..

Isin asli 2 hafta olarak geldigim bu sehirde kendime yeni hayat kurmak gibi bir planim yoktu.

her sey kendiliginden gelisti elbette.Wild Rover'dan is teklifi alinca elbette bir sene boyunca sevdigim bir sehirde ustelik para kazanarakta kalmak mantikli geldi.6 ay boyunca barda mukemmel zaman gecirdim cok guzel insanlar tanidim bir suru macera yasadim fakat bir sekilde vucudumda sinyal vermeye basladi.once bogazlarim sonra dislerim derken hastaliklarla bogusmaya basladim acikcasi. Wild Rover'dan ayrildiktan sonra ani bir kararla Turkiye'ye donmeye karar verdim fakat Santa Cruz Havaalanina vardiktan ve 15 saat havaalaninda bekledikten sonra LaPaz'a geri dondum.

Elbette bir cok insan uzerinde hayalkirikligi yarattim cunku hevesle verdigim bir karar sonucunda aileme dostlarima gelmiyorum ben demek pekte adil degildi ama iste maalesef gene bencil ben once kendimi dusunerek donmekten vazgectim.

LaPaz'a geri dondukten sonra asil isler tamamen karisti.Baska bir yerde calismaya basladim ve bu suredede elbette vize parasi islemeye devam etti.

yaklasik 6 ay kadar kendi normal 3 ayimin haricinde kalinca hostellerde kalmak gibi bir secenegimde kalmadi ve arkadasimin yanina tasindim.

Bu arada yeniden dislerim patlak verdi . Yirmiliklerden birini baya zor bir operasyonla cektirmek zorunda kaldim.

Herneyse...

Bunca sorunun arasinda dogal olarak duygusal manada da cokuntuler yasamaya basladim. 

Ciddi anlamda mutlu yasadigim bu sehir ustume ustume gelmeye basladi.

sanki hersey Istanbul'da ki gibi gorunmeye basladi gozume..

Ben neden geldim buralara ne buldum tarzi sorularimla kendimi mutsuz etmeye basladim ve sonunda ciddi anlamda bundan kurtulmam gerektigine karar verdim.

Evet bir zamanlar mukemmel isim , ilk basta tanistigim mukemmel insanlar calisanlar vardi... 

Is bitti insanlar yollarina gittiler bense cakili kaldim.. Kendime bu deneyimi yasatmis olmaktan dolayi mutluyum cidden pisman degilim ama vermem gereken bir karar vardi ve bende sonunda verdim.

Peru'ya hareket ettim.

Sinirda polislerle yasadigim problemden sonra ki siniri yurumeye calisip durdurulunca baya beni ofise aldilar.Dedim tamam her sey burda bitti artik sutlayacaklar ama oyle olmadi.Onca sikinti ve stresten sonra bir anda hungur hungur aglamaya baslayinca adamlar soka girdi tabi.

Biraktilar.Bastim gittim.

Puno otobusune binip Puno'ya ordanda Cusco'ya gectim.

Cusco'ya gecerken gece polis aramasi oldu. Sans bu ki ; tam arka koltugumda oturan adamdan bir sirt canta dolusu kokain cikinca ve ve bu cantada tam benim cantamin yaninda olunca maalesef benide didik aradilar. Bu arada adamlar polislerle otobusun icinde kavgaya tutustu. Hah dedim tamam Yagmur iste burda bittin yani bir silah cekseler olup gidiceksin artik yapacak bisi yok...vizeden imigrasyondan pacayi yirttin ama senin olmayan kokainden iceri atacaklar ya da .. :p

Neyseki otobusteki teyzeler sagolsun beni koruyup kolladilar polislere baya nene kivaminda yaklasip yol verdiler.Polislerde uzatmadi adamla cantayi alip gittiler.

Cusco'da hic vakit kaybetmeden 24 saatlik bir yolculuk sonrasinda suan bu satirlari yazdigim Lima sehrine vardim.

( Lima'yi daha iyi gorebilmeniz icin ;  http://www.taringa.net/posts/imagenes/17555619/Lima-Peru-la-ciudad-y-sus-contrastes.html?dr )

Simdi burda ne yapacagim ne kadar kalacagim acikcasi kesin degil.

Buraya dair yeniden yazmak izlenimlerimi anlatmak istiyorum fakat biraz daha gormem gerek diye dusunuyorum.

Kisacasi artik Peru'dan sevgiler efenim.

Saglicakla kalalim en onemlisi bu imis ogrendik.

hoscakal LaPaz , hosgeldim Lima ..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Now the English time =)

Almost 1 year now ,  im in South America..

9 months of that year was in Bolivia-LaPaz..

the people who are interested in my journey ,of course they are wondering why i stayed in a city that long and didnt continue to the road..

the thing is , which i came for 2 weeks to there actually , i didnt have a plan to create a new life. things were just happened.Wild Rover offered me the job for one year and of course i liked the city and everything , it was a really good option to stay and get paid for a year.

6 months behind the bar i had an amazing time and i met with an amazing people , i passed so many adventures but then my body started to give me signals ..first my throat and then my teeth. it was like so bad times. After i quit the Wild Rover , i decided immidiately to go back Turkey but when i arrived to Santa Cruz Airport and wait in there 15 hours , i just came back to LaPaz.

For sure ; i let down on people cause i just made an 'one second' desicion and it was so hard to say to my family and friends that im not turning back and it wasnt fair though but selfish yagmur thought about herself first again and decided not to go back.

After i got back to LaPaz everything got worse.I started to work at Oliver's.But that time my visa money keep going to get much more.Almost 6 months after my legal 90 days,hostals didnt want me to stay in there cause it was trouble with immigration.

I moved to my friends house and again my teeth got worse than ever and they did a really hard 'took it off' surgery and took my wisdom tooth away.

whatever..

between all this problems , for sure , my emotions got really worse. like i was passing a depression .

i was really happy in LaPaz before ,really,but its started to having so much drama and it was like the old days in Istanbul like the same things started to happen and i was feeling unhappy anymore.

i started to think why i came here why i found whatever silly questions and i decided to 'decide' for something and get rid of this shits.

yeah once upon a time i had an amazing job and friends.

but the job was over and all the friends gone to their road but i stucked. really im so happy to experience this life and i dont have any regret and i decided.

i moved to Peru.

when i tried to passed the border going through , police officers tak me to a room and started to ask questions .i said to myself thats ok everything is over now they gonna deport you but it didnt happen like that.after all these problems and everything i started to cry like a river and officers got shocked and they just let me go.

i just passed the border and found a bus to Puno pass there and then found a bus to Cusco . at night when we were on the bus police just stop the bus and started to search. they came to my back seat and started to search a bolivian guy , in the up closets they found a bag of cocain and of course my bag was next to this mans bag and they searched me because of this too. that moment the man got angry started to fought with policeman and i was like ok yagmur you did everything you just passed border and nothing happened bad until this time but if they gonna shout gun or something you gonna die after all this things you achieved or they gonna charge you cause bag of cocain and gonna go to jail ... :P

thank god there were good woman in the bus and they offenced me like their child and police left with the guy and the bag.

i arrived Cusco and took a bus directly to Lima and after 24 hours i arrived that city which im writing this words now.

(Photos of Lima : http://www.taringa.net/posts/imagenes/17555619/Lima-Peru-la-ciudad-y-sus-contrastes.html?dr )

especially its not that certain that how many times im gonna stay in here or what im gonna do.

actually i wanna write about this city but i wanna see a little more first.

so , cheers from Peru guys !

the most important thing was health by the way we lived and saw that..

and for the end , Goodbye LaPaz , Hello Lima...

" Abi... "

11 yasindayim.
Anne - baba karar vermis ayrilmaya , iyi hos , evde en azindan artik kavga gurultu olmayacak.
Benim adimada karar veriliyor ve Kartal'dan Goztepe'ye transfer oluyor yasantim.
Ama tabi okul hala Kartal'da , 5.sinifin bitmesine nerden baksan 3-4 ay daha var.

Her gun , her sabah ve her aksam beni Goztepe'den aliyor,trene biniyoruz,Kartal'a gidiyoruz ,trene biniyoruz Goztepe'ye geri donuyoruz.

Usanmadan bikmadan beni her gun okula goturup getiriyor...

Abi.
Simdi ben dunyanin bir ucundayim.
Bir tren yolum yok.
Seni gormeye gelemiyorum,yaninda olamiyorum.
Defalarca telefonun basindan geri dondum,arayamiyorum,sadece bekliyorum...
Ama inaniyorum ki iyi olacaksin,bu hayatta nasil her seyi ustesinden geldiysen , bununda ustesinden geleceksin.

Abi.
Sen benim kuzenimden otesin...
Biz kuzen-yegen ayrimi bilmeden buyuduk..Bizimkilerin tum kavgalarina , ayrismalarina ,birlesmelerine ragmen... Sen benim abimsin..

Seni cok seviyorum.

" Coming Home Again "

8 ay...

Binlerce km yol,onlarca sehir,yuzlerce guzel insan sonrasinda eve donuyorum.. 
8 ayda yasadigim her an inanilmaz deneyimlerle dolu ve mukemmeldi.
Bu kadarini hayal bile edemezdim.

Tum bu Guney Amerika yolculugunun sonrasinda diyebilirim ki ; bu kita bu latin topraklari paha bicilemez derecede bir ogretmen oldu bana.
Onca yillik okul hayatinin , is deneyiminin ardindan tek kelimeyle hic bir sey bilmedigimi ve gormedigimi anladim bu hayatta.

Yasadim bildim dedigim tonlarca seyin cogu zaman yeterli olmadigini , manasiz oldugunu , sevinclerimin uzuntulerimin yasadigim her duygunun eksik oldugunu gordum.
Nasil bu denli buyuk bir mana katabildi bu latin dunyasi bana hala daha inanamiyorum fakat o kadar mutluyum ki,kelimelere dokemeyecegim kadar mutluyum..

Insan , hayatinin her aninda arayista ve kendini bulmak adina belki yola cikiyor belkide bambaska seylere yoneliyor.Ben kendim adina yolun en buyuk ogretmen oldugunu ogrendim.
Hep yazdim hep yazacagim ; iyi ki o kucucuk adimi atmisim,iyi ki tek bir an bile korkmadan bu yola cikmisim.

Simdiyse geri donme vakti..
Bu yuvasiz ucan kus bile bir gun memleket ozlemi duyabilirmis,hasret kalabilirmis..
Simdi her seye yeniden baslama , yeni dersler ogrenme vakti...

 Dip not;

25 Ekim 2013 :

"Ben bu kapıdan çıkıp gittiğim için hiç bir zaman pişman olmayacağım bir hayat yaşadım.İnsan yaşamında yılların değil ama deneyimlerin çok daha mühim olduğunu ve gençliğim her ne kadar şu dönemde işime yarayacak olsa da,insan ruhu için yaşın ya da maddiyatın ya da içinde bulunduğu koşulların hiç bir zaman önemli olmadığıni düşünüyorum.

Önemli olan bu anda bu duyguyu hissedebilmiş olmak ve artık farkında olabilmek..
Artık nefes alabilirim."

9 ay evvel bu cumleleri yazmisim bloguma..yola cikmadan bir ay evvel..simdi eve donerken ne denli dogru bir hareket yaptigimi ve hala daha ayni sekilde dusundugumu anlamis oldum.

Bunca deneyimden sonra son olarak soyleyebilecegim tek sey ; 

Yola cikin...tek bir an bile dusunmeyin,parasizlikmis,cesaretsizlikmis..bunlarin hic bir onemi yok..

Yola cikin ve hic durmadan devam edin..

Istanbula donene degin , hoscakalin ..

 

" Yeni Hayat "

Cordobadan ayrilmanin verdigi garip bir huzunle Salta ya hareket ediyorum. 
Yolda olmanin en zor anlarindan biride bu. Yepyeni bir sehre variyorsun , kimsen yok.  Her sey herkes yabanci. Ne yaparim ben simdi burda dusuncesinden kurtulmanin en kolay yolu sanirim bir an evvel turist infoya ulasip bir harita edinmek yahut info yoksa ki bolivya gibi bir ulkede mesela cok aramayin derim info filan =) , info yoksa muhakkak harita edinebileceginiz bir yer vardir ordan harita edinip sikintiya kapilmadan yola devam etmek gerek. Saltaya vardigimda oturdum terminalde aval aval insanlari izledim. Kafam bir durdu bende bilmiyorum neden,heralde Cordobada cok uzun kaldiktan sonra bu duyguya kapildim.Sonra bir toparlandim ,yola koyuldum. Yapacagin ilk is hostel bulmak olmali yamur guzel dedim kendime.Cunku hic bir sey ayarlamadan ciktim yola :)

Hosteli bulup yerlesiyorum , uzun zamandan sonra gene hostel koselerinde yalnizim :)) bu yalnizlik bir baska. yasayan anlar ancak tarzinda bir cumle kurasim geldi cidden oyle =)

Saltada gecirdigim 2 gunde sehirden her ne kadar keyif alsamda yeniden yalniz kalmak pek hosuma gitmiyor.Yola cikarken boyle hissedebilecegimi biliyordum elbet ama bir anda yeniden yolda olmak zorluyor. Boyle oluncada ilk kez tek basimayken ve hatta ilk defa onca aydan sonra hic olmamisken , sarhos oluyorum =) Ilk tavsiyem mumkunse yalnizken sarhos olmamaniz yonunde =) ama bir sekilde olduysanizda ikinci tavsiyem ertesi gun kesinlikle yola devam etmemeniz ! ben ettim mi ? ettim . :P otobus biletim yanmasin diye edeyim bir sey olmaz dedim =) e tabi oyle olunca Saltadan San Salvador de Jujuy a kadar ki gecen 4 saatlik yolu anam aglayarak gittim=) Jujuy a vardigimda ayri bir sok gecirdim . Bizim Eminonune inmis gibi oldum otobusten =) Aglaya aglaya gittim direkt Tilcaraya bilet aldim. Iyide yapmisim. Tilcara tam olarak vahsi bati filmlerindeki gibi toz bulutunun havalandigi enteresan tiplerin oldugu bir yer cikti sansima =) 

Daha evvel Chulonun calistigi hostelde yer buldum . 4 gun burada vakit gecirdikten sonra artik Bolivyaya gitmek uzere yola koyuldum. Tilcaradayken yalnizligin verdigi o enteresan duyguyu biraz atlattim acikcasi. Bir suru insanla arkadas oldum gene ve ilerdeki gunlerde karsilasacagim gezginlerle bol bol sohbetler ettim. Genel olarak Kolombiya ve Siliden cok fazla seyahat eden goruyorum. Kolombiyada simdiden 3-4 evim olmustur kalacak =) Yoldayken insanlarla guzel sohbetler kurmanin verdigi bir avantaj bu. Bir suru insaninda simdiden Istanbulda kalacak yeri var. Karsilikli guzel bir alisveris bence bu. Hem arkadaslik hemde misafirlik. Bizler icin hostel masrafindan kurtulmak kadar onemli bir seyde daha yoktur bence maddi acidan.Cunku yemek her turlu idare edilsede yol otobus masrafi her turlu karsilansada kalacak yer konusunda pek avantajin olmuyor. Illa bir sekilde iyi ya da kotu bir hostelde kalman gerekiyor bu da her sekilde para demek. Ama arkadaslarin evlerinde kalmak ya da couchsurf kullanmak masrafimizi inanilmaz dusuruyor.


Tilcaradan Arjantinin son duragi olan ve yuruyerek siniri gececegim La Quiaca ya gidiyorum.
Hic 5 dakika yuruyerek siniri gectigim olmamisti =) Bir suru yabanci vatandas benimle beraber sirada bekliyor. Acikcasi cantami filan iyice kontrol ettim ki otobusten inince sinir gecerken bir terslik olmasin diye. Uyusturu trafigi malum sinir kapilarinda enteresan olaylar donuyor. Turistlerin cantalarina koyduklari uyusturucuyu sinirdan kolaylikla geciriyorlar. Fakat hic o kadar tedbir almama gerek yokmus. Bir allahin kuluda bugune kadar canta kontrolu yapmadi. Ne kopek gordum koklayan ne cenderme =)  Insan bu Guney Amerika sinir kapilarindan  gecerken ciddi paranoyak oluyor. Alt tarafi bir gecis degil yani oyle kolay degil. Turk olmann avantaji var mi ? bence var. Turklere sempatiyle bakiyorlar. farkli bir dostlugumuz oldugunu dusunuyorum.


-------------------------



Nerden nereye.... Yukaridaki yaziyi yazali belki 2 aydan fazla oldu.Kaydettim biraktim oyle.
Hayatimin bu denli degisebilecegi aklimin ucundan gecmemisti acikcasi.Beklentilerimin fazlasiyla gerceklestigi bu yolda,simdi Bolivyadayim ve yeni bir isin yeni bir hayatin esigindeyim.
Bolivyanin diger sehirlerinde gecen bir aydan sonra vardigim LaPaz sehrinde Wild Rover hostelde barmenlik isi buldum.LaPazdan ayrilmama saatler kala sansimi bir deneyeyim dedim.
Ilk Loki hostele gittim maalesef orda butun eleman kadrosu doluydu.Sans eseri ben Lokide is ararken Wild Roverin bar menajeri olan arkadasim ordaydi ve diger arkadas ona sizde ihtiyac varmi diye sordu , evet yanitini alinca burda ayni gun icersinde ise basladim.
Tam 18 Subat gunu geldigim bu hostelde 2 aydir barmenlik yapiyorum=)
3 hafta kadar evvelde kalici olarak is teklifi aldim 1 seneligine ve kabul ettim.
Mayistan itibaren artik burada bar menajeri olarak calismaya baslicam.


Hayatin bana actigi kapilara hep guvendim.Her zaman bir sans verdim.
Simdide ayni duyguyla burda kaliyorum ve yola bir sureligine ara veriyorum.
Yeniden yola cikana degin para biriktirmem lazim zaten =)
Artik para suyunu cekti .
Hostelde cok fazla bir giderim yok neyseki.
Belki ise baslamadan evvel bir kac gunlugune Peru Cuscoya gidebilirim.
Henuz belli degil .Karar asamasindayim.

Uzun suredir yazmayinca insan cok fazla yazacak bir seyde bulamiyor.Yeniden baslamam lazim bence.Yazmak ayri bir meditasyon sekliymis cidden.Ara verince daha net anladim.

Umarim her sey guzel gider.

LaPazdan haberlere devam edecegim.

Simdilik hoscakalin a dostlar !












 

" Córdoba "

Cok uzun zaman oldu blogu guncellemeyeli. Asktan midir , yoldan midir bende bilemiyorum :) Clorinda'da kaldigimiz geceden yaklasik 12saatlik bir yolculuk sonrasinda Chulón'un Córdoba'da ki evine vardik. Sanirim hayatim boyunca taniyabilecegim ender misafirperver ailelerden biriyle tam 25 muhtesem gun gecirdim.Córdoba'ya dair anlaticak tonlarca sey var aslinda.Insanlarinin guzelliginden, ucsuz bucaksiz sierralarindan,enfes etlerinden ve onlarin diliyle Asado'larindan,lezzetli sutlerinden yapilma dondurmalarindan,kendimi cok iyi ve mutlu hissettigim bu evden,nerden baslasam bilemedim.Bu yuzden 25gunu kimseyide siikmadan kisaca soyle ozetleyebilirim:Asik olup geldigim bu sehre asik olarak ayrildim. Benim toplamda Córdoba'da ki hikayem bu sanirim :)Che Guevara'nin Alta Gracia'da ki cocuklugunu gecirdigi eve yaptigim ziyaretse bu sehri gozumde dahada guzel kildi. Hayatim boyunca bekledigim bir yolculukta Che'ye bu kadar yakin olabilmenin mutlulugunu kelimelerle anlatamam.Gitmek isteyenlere diyorum ki muhakkak ama muhakkak Alta Gracia'ya ya ugramadan donmeyin.Che astim hastasi oldugu icin ailesi buraya tasinmis.Cunku havasi mukemmel.Tertemiz.Tek katli evleriyle oyle guzel ki kesin ziyaret edilmeli.Sadece Córdoba'nin degil Arjantin'in bir guzel ozelligide bu trk katlı yada iki katli ev yapilarina sahip olmalari.Buenos Aires' e gitmedigim icin bilemiyorum fakat Córdoba'da yeni ogrencilrr icin yapilan buyuk apartmanlar haric halen eski tek katli yapilar korunuyor.Bizim pek alisik olmadigimiz bir durum maalesef..Yilbasini Chulón'un kocaman ailesiyle geciriyoruz ve ilerleyen gunlerde her biri ayri iyi olan bu insanlarla epeyce sohbet yemek vb aktivitelerde bulunuyoruz.Hobbit'i ispanyolca altyazili izleyip, 5 gun Cuesta Blanca'da dagda kamp kuruyoruz.Nehirlerde kelebeklerle birlikte yuzup, ormanin derinliklerinde inegiyle danasiyla ozgur atlarla karsilasiyoruz :)Her gun neredeyse bizlere gore yarim kilo kiyma fiyatina 2-3 kilo etle Asado yapip, boyuna Fernet con Coke iciyoruz.25gunde gitmedigimiz akraba arkadas, etmedigimiz muhabbet birakmiyoruz.Boyuna insanlara Türklerin arap olmadigini , dilimizin arapca olmadigini, Türkiye deyken kapanmamiz gerekmedigini, , Atatürk'ü , yemeklerimizi , muziklerimizi , rakimizi , Galatasaray' i :) , Istanbul'u , İzmir'i vb bütün herseyi anlatiyorum ve hic yorulmuyorum, her seferinde aciklamaktan keyif aliyorum.Tarkan'i bilenlere muck muck actirip herkese gobek atmayi ogretiyorum :)Onlarin danslarini, yemeklerini tatlilarini ogrenip kendi kulturumden turk kahvesi pisirp birde ustune ingilizce fal bakiyorum.Bazen cok sevdigim insanlara rakimdan tattirip nasil icilir neyle icilir hangi muzikle icilir bunları ogretiyorum :)25 gunum belki daha tonlarca aniyla sma kisaca boyle bir ozetle geciyor. Burdaki hayat tarzini , yemekleri , kulturu herseyi cok seviyorum ve aslinda kalmakta istiyorum fakat yola devam etmeyide istiyorum ve bu duygu daha agir basiyor. Ailem kadar benimsedigim bu guzel aileye veda etmek cok zor. Asik olup geldigim bu sehre veda etmek cok zor. Fakat yol beni bekliyor.  Buralarda en cok ani en guzel sekilde yasamayi, paylasmayi, herseyini herkesle paylasabilmeyi, ve hergun bambaska guzel gececek bir gune uyanmayi ve daha sakin daha pozitif daha mutlu daha keyifli belki daha yalniz ama daha guclu olmayi ogreniyorum.Sevdicegi geride birakmak en fenasi ama plan yapmadan bu yolun keyfini guzelligini yasayip sonra neler olacak bakalim diye dusunmeyi ogreniyorum. Herkese tavsiyem an gelirse asktan kacmayin elbet ama imkan varsa asik olmayin :p saka bir yana 40gun yol arkadasligindan sonra yeniden yola yalniz cikmak elbet zorluyor ama insan bir sekilde onundeki maceralari yeni yolculuklari hayal edip bunada alisiyor.Bir gun yeniden bulusmayi umut edip, dileyip Córdoba'ya hoscakal diyorum ve kuzeye ilerlemek icin Salta'ya dogru yola cikiyorum.Ilk defa gozlerimde yas bir sehri terkediyorum burada. Bu duyguda cok sey ogretiyor insana o ayri. Yasadigim her andan bir seyler ogrenme cabasindayim.Arayisim genel hatlariyla sekillensede henuz elbette tamamlanmadi  ve sanmiyorum ki zaten tam anlamiyla tamamlansin. Yolda olmanin verdigi keyifte bundan.Suan gercekten icler acisi bir internetle yaziyorum ve foto paylasamiyorum fakat facebookta herkese acik fotolardan bu güzel sehri gorebilirsiniz. Yeniden gorusmek dilegiyle.ygmrgzl88@gmail.com : facebook

" Clorinda "

Paraguay'dan coook ama cook eskilerden kalma uyduraktan bir 'feribotla' :), bizi yarim saatte Arjantin'e goturecek olan nehri geciyoruz. Sadece 5 mil guaraniye yani 2,5 dolara ulke degistiriyorum. Elbette yolum daha uzun. Cordoba'ya gecebilmek icin otobus gerek. Az bir plan yaparak geri kalanida sansa birakarak yola cikiyoruz Chulonla. Cordoba'da onun ailesinin yaninda kalacagiz.

Paraguay-Arjantin sinirinda kucuk bir kasaba , Clorinda.Formosa'ya bagli.
5 dakikada pasaportuma 90 gunluk vizemi vurduruyorum.Turk oldugumu goren gorevli oooo welcome to argentina turkey diyor , hahaha hehehe seklinde gulup sagolun varolun seklinde hareketler yaparak siniri geciyorum =)

Nerde kalacagiz ne yapacagiz belli degil =) Iki kisi 10 pesoya otobusle sehir merkezine geliyoruz.
Aninda bir otobus sirketine gidip Cordoba'ya bilet almamiz lazim.

Plan yapmazsak elbette ne olur :  Isler yarina kalir. En guzelide bu sasirtan durumlar zaten =) 
Haydi bakaliiiim yarin oglen disinda otobus yok.Yani geceyi Clorinda'da gecirmemiz gerek.
Chulon daha evvel bisikletle buradan gecerken bir universite bahcesinde konaklamis.Universitenin sekreterini taniyor.Sansimizi ordan yana kullanmaya karar veriyoruz.

Biletler tam olarak 1120 peso tutuyor iki kisi. Maalesef dolarlarimizi simdilerin "blue" money'si eskinin 'black' money'si olan karaborsada bozduruyoruz cunku inanilmaz kur farki var doviz burolariyla.Arjantin ekonomisi fena yerlerde surunuyor.Suan an itibariyle Buenos Aires'te nerdeyse tum sehirde 15 gun elektrik kesintisi var.Cunku elektrikleri yok.Kisinti yapmiyorlar , direkt olmadigi icin kullanamiyorlar.Siz dusunun artik.

Biz vardigimizda 1 dolar 5 peso idi biz 8,5 pesoya bozdurduk. Cordobada bunu 10-11 peso yapmakta mumkun. Acikcasi dikkatli olup cambioculardan para bozdurmak suan  isimize geliyor.

Asil mesele yarin sabaha kadar yatacak yer lazim.Yola koyuluyoruz. 

Bavulu cekcekli aldigim icin benle modern traveller diye dalga geciyorlar :)) ama valla hicte gucenmiyorum.Sirtimda kocaman tasidigim zamanlar deli agritiyor,cekcekle kullaninca mukemmel.Ama suan bu gittigimiz yollarda luksten uzak sirtimda 20 kiloyla mizmizlanmadan Chulonu takip ediyorum =)

Universiteye vardigimizda ilk saskinligimi yasiyorum. Ben oyle buyuk kampus filan beklerken , korku filmlerindeki hosteller gibi bir yere geliyoruz =)

Sagolsunlar bize iki dosek veriyorlar.Birde banyonun anahtarini.Suan bu cok buyuk nimet =) Sokaktada kalabilirdik ama sivrisinekler sabaha kadar her yerimizi yerdi ,sonra butun gun kasin dur =) Bu sebepten suanda bu mekan bizim icin saray. Klimasida var. Banyoda kocaman kurbagali filan ama olsun sahsimiza ozel , kimsecikler yok =) Bir kurbagalar birde biz. Hayatimda boyle buyuk kurbaga gormedim korkudan fotograf bile cekemedim =) Tabiata dogaya oyle kolay alisilmiyor,hala daha bir Zeyna degilim sonucta kurbagalardan cekiniyorum hauhea:) ama genede beraber yikanmayi basarabiliyoruz. O bana dokunmuyor ben ona. Mutlu mesutuz.

Ve hayatimda ilk defa pespese bu kadar cok simsek goruyorum havada. Chulon nasil yani diyor hic gormedin mi? hayir gordumde bu denli pespese gormedim. aaaa buralar hep boyle Cordoba'da ayni. Nedenini bilmiyor ama bende bilmiyorum ilk defa gordugum bir manzara. Ufacik bir an yakaliyorum hatirlamak icin.

Banyomuzu yaptiktan sonra sehre gidelim diyoruz.Hayat nasil bir bakalim.
Herkes disarda.Cuma aksami.Cay bahceleri gibi cafelerde oturuyorlar ama genelde hep bira iciyorlar.Cay pek yok :P

Boyle isikli misikli bir mekan goruyoruz nedir ne degildir bakalim giriyoruz iceri.
Durum bu : 

Hic oynamamisim bugune kadar bilardo.E hadi gelmisken oynayalim madem.Tabi yeniliyorum ama enteresan bir sehirde kohne bir barda bilardo oynamistim zamaninda demek yeterli :)

Sabah erken kalkacagiz,kalacagimiz yere geri donuyoruz.

Sabah bu manzarayla uyaniyoruz :

Iste en cok istedigim anlardan biri.

Dogal hayata bu kadar yakinim.

Hic bilmedigim bu kasabada boyle bir sabaha uyaniyorum ve kendimi atiyorum icine.

Her sey onume serilmiscesine ben deneyimleyeyim diye bekliyor.

Bu firsatlari kacirmak mumkun degil.. Koca sehirlerde koca apartmanlar arasinda gezmektense bu sekilde hayatin icinde olmak daha huzur verici. Patagonyaya gidememis oldugum icin uzulmuyorum.  Bir gun bir vakit gene gider gorurum. Suan ani degerlendiriyorum  ve gecmiste yapamadiklarima degilde , varoldugum anda karsima cikanlarla neler yapabildigime bakiyorum. Bu sebepten mutsuz degilim. Hatta daha farkli bir yoldan ogrenmek ve naturalin icinde olmak epey zorlasada daha cok arindigimi hissediyorum.

Yola cikma vakti geldi. 

Chulon bisikletini kutuluyor, fotograflarimizi cekiyoruz. Otobus geliyor. Ilk durak Resistencia. Burada 2 saat kadar bekleyip Cordoba otobusune geciyoruz. O arada gene chulonun yoldayken evinde kaldigi Maria bizi ziyarete geliyor. Guzel bir insan daha tanima firsati buluyorum boylelikle. 

Ve sabaha kadar surecek olan Cordoba otobusumuz geliyor.Iyiyiz mutluyuz. Chulon ailesini tam 8 ay sonra gorecek.Heyecanli. Bende en az onun kadar heyecanliyim cunku bu duyguyu cok iyi biliyorum.

Bazi seyler hic degismesede , ailelerimizi ozluyoruz. Yolda olmanin verdigi gucle bu duyguyla savasabiliyoruz elbette. Cunku tercihlerimizi bu yonde yaptik. Fakat an geliyor cok buyuk bir calisma gerektiyor bu duyguyu atlatmak icin. Genelde basariyoruz....

Simdi hava berrak , bulutlar inanilmaz guzel ,her yer yemyesil...

Keyfini cikarma vakti...

Bekle beni Arjantin geliyorum  !!! =))

" Asuncion-2 "

An itibariyle Arjantin'deyim ancak Asuncion'da gecen gunlerimi aktarmadan gecmek istemedim =)

En son arkadasimin yanina tasindiktan sonra 3-4 gun kadar minicik bir odada 3 kisi yasadik.
Gunduzleri sehri gezip ,kisisel defterime bol bol yazilar yazarak ,yeni tatlar test ederek ve genellikle bol bol terere ve bira icerek , geceleri ise arkadaslarimla sohbetler edip , ulkemin durumunu , direnisi , sebeplerini sonuclarini anlatarak ve gene bol bol terere ve bira icerek gecirdim. Asuncion'da ki sicaga dayanmanin tek cozumu ya bol soguk su ya terere ya da bira icmek . Baska caresi yok cidden. Bu arada direnisten kimsenin haberi yok desem inanmazsiniz degil mi... Inanin zerre haberleri yok. Videolari izletiyorum sok geciriyorlar. Diplerinde Brezilya gunlerce direnis gosterdi onu bile bilmiyorlar =) Turkiye'yi cogu zaman Arabistan gibi bir yer saniyorlar. Hayir biz soyleyiz boyleyiz diye dogrulari anlatiyorum elbette ama genellikle yanlis biliyorlar. Ulkeye girerken ortunuyor musun yeniden diye soruyorlar. Ailemin arkadaslarimin fotograflarini gosterince sasiriyorlar. Bu kadar haberdar olmamalari en basta cok enteresan geliyordu ancak suan burdaki insanlari dertlerini tasalarini ve yasayislarini gorunce dunyadan bir haber olmalarinin sebeplerini anlayabiliyorum. Sen bizim savaslarimizi nerden biliyorsun nasil ogrendin gibi sorularla karsilasmak mumkun. Bir kac bildigin sey varsa anlat ,ayakta alkislaniyorsun ehhehh =) 

Arkadasimin yanindaki 4 gunden sonra her aksam genellikle ugradigimiz kucuk bir Lomito (buralara ozgun bir et ) bufesi olan Aurelia ve ailesinin yaninda kalmaya basladim. Cok sicak kanli ve misafirperver bu aile ile hem 24 aralik gecesi onlarin ozel olarak kutladiklari Christmas'i hemde gercekten keyif dolu anlar gecirdim. 

Paraguay'da ki 14 gun boyunca her an dolu doluydu.Ozellikle yol arkadasim Chulon ve evinde kaldigim arkadasim Julito, yaninda kaldigim Godoy ailesi ve ilk kaldigim hostel La Abuela'nin sahibi Javier ile ettigimiz sohbetler,Chulonla butun bir sehri yuruyup onun yazilarini satarak kazandigimiz paralarla aldigimiz,paylasarak gidim gidim yedigimiz empanadalar(cig borek gibi bir yemek),kirk yilda birde olsa Paraguay gencliginin eglence tarzini gordugumuz disko gecesi ve daha bir cok guzel aniyla Asuncion'a veda ettim.

Asuncion'dan Cordoba'ya gelisimiz ise apayri bir maceraydi.

Onuda Cordoba yazimda anlatacagim.

Kisacasi 14 gun benim icin yeterli oldu.Aslinda bir cok dag tepe selale vbni uzaklik sebebiyle kacirdim ama geri donersem bir gun oralarida ziyaret ederim diye dusunuyorum.Bazen her seyi her yeri gormenin imkani olmuyor.Benim icin Asuncion daha cok sehir icersinde gecti,nehir kiyisindaki anlardan baska dag tepe gezmedim.Rio'daki gibi ormanlarin icinden gecmedim =) Fakat genede cok keyif aldim. Olur da bir gun Paraguay 'a yolunuz duserse Super Pitin lomito dukkanina ugrayin ben Turca Chica Yagmurdan herkese selam soyleyin :)

Hoscakal Paraguay.Seni tanimak guzeldi.