" Asuncion "

Güzel kalpli insanların şehri Asuncion.
Paraguay enteresan bir ülke...Asuncion ise her gün daha farkli sekilleniyor gözümde. 
Gündüzleri sokaklarda insanlar çoluk çocuk herkes var, islerine evlerine gidip geliyorlar.Ellerinde bir termos surekli terere icmekteler.Burda herkesin elinde matenin soguk icilen hali terereyi gormek mumkun. Okula ise giderken surekli yanlarinda tasiyorlar.Guney amerikanin en sicak sehri Asuncion.sicaklik gündüzleri 40 45 dereceyi buluyor. Hissedilense daha fazla sanki. Her sey normal hayat standartlarinda gelisiyor gun icersinde. 
Geceleri ise bir sessizlik çöküyor şehre. 
Sanki terkedilmiş gibi boş sokaklar..
Bir kac yaşam belirtisi dışında her yer kapalı. 
Hafta içlerinde eglence yerlerinde yeller eserken haftasonu oldugunda bir cok farkli yerde gencler egleniyorlar. Fakat bu kadar tamamiyle. Ekstra bir sey gormek mümkün değil. 

Hafta ici gunlerde kendimi video oyununda gibi hissediyorum.Sokaklarda gezerken karşıma bir anda zombiler cikacakmis gibi geliyor :) o derece ıssızlasiyor.Eski donemden kalma evlerde cabasi.Ayni korku filmlerindeki gibi.Gunduz gözüme normal gelen ve farketmedigim her seyi gece oldugunda daha net gorebiliyorum.Karanlik coktugunde degisiyor her sey. Rio gibi mi derseniz alakasi yok. Mesela gece sokakta yurudugumde kendimi o kadar guvensiz hissetmiyorum. Rio kadar tehlikeli degil. Sokakta kimse olmayinca tehlikede arzetmiyor :) 
Insanlari tanidikca düşüncelerim degisiyor.Daha evvel soyledigim gibi yuzlerinde bir hüzün mevcut fakat konustugumda kalplerindeki sicakligi ve yardimseverligi hissedebiliyorum. Her hangi bir durumda yardim etmekten ya da en azindan etmeye calismaktan dolayi mutlu oluyorlar. Turklere cok benzer yonleri var bu acidan. Yemekleri benim damak tadima uygun :) maalesef ben vejeteryan olamiyorum. Ozellikle bu ulkelerde vejeteryan olabilmek benim acimdan cok zor.Dana ve domuz etinin alasi var. Bir kisilik guzel bir et yemegi ve yaninda bir litre bira ki burda inanilmaz bira tuketiliyor, boyle bir yemege yaklasik 20 lira para veriyorsunuz. Bu bahsettigim guzel bir restaurant icin gecerli olan fiyat. Sokaktaki esnaftan deli gibi yiyip 10lira vermekte mümkün ki ben bunu tercih ediyorum :) pis olup olmadigina bakmadan yiyorum tabi dikkatli olmak lazim daha evvel arkadaslariminda denedigi bildigi esnaftan yemeye calisiyorum boylece hem mideyi hemde butceyi koruyorum :) burada para birimi guarani. 1 dolar 4,5 guaraniye denk geliyor.kisacasi cebinizdeki dolarla burada bir anda zengin olmak mümkün. Turkiyenin eski para birimleri gibi binli para birimleri var. 1000 guarani = 1 mil. Bu şekilde kullaniyorlar. Otobus bileti mesela 2 mil. Yani 0,5 dolar cent bile etmiyor. Her sey bu kadar ucuz eeee ?? Eee si insanlar ona gorede maas aliyorlar yani dunyanin her yerinde oldugu gibi aslinda degisen birşey yok. Nasil Küba'da doktor maasi 20 dolar ise ve ona gore yasiyorlarsa burada da ayni seyler gecerli. 
Burdaki 6.gunumde bir suru guzel arkadas edindim.onlarla birlikte sehri gezip sohbetler ediyorum. Muzik yapabilmek adina bir kac plan icersindeyim yeni insanlarla tanistikca daha da hevesim artiyor sokak sanatciligina :) küçük bir sehir olan Asuncionda her yere tabanvay gidiyorum. Her yerden her yere gidebilmek cok kolay. Sehir merkezine yakin bir hostel secmek en mantiklisi burada. Ama ben bugun hostelden ayriliyorum ve arkadaşımın daveti uzerine bir sure onda kalarak hostel masrafindan kurtuluyorum. Yoldayken cebi en cok hasara ugratan iki sey hostel ve otobus masrafi. Bu sebepten kendin gibi insanlar bulup arkadas olup onlarin davetlerini kabul etmek en mantiklisi. Guven acisindan nasil bu kadar kolay mi derseniz de e tabi o kadar kolay degil ama rahatsiz oldugunuz bir durumda cantanizi alip cikip gidebilirsiniz. Kafamda aman basima cok kötü bisi gelir düşüncesi tasiyarak kendime kötü enerjiyi çağırmiyorum.

Suanda burada mutluyum.Bir sure daha burada kalmayi planliyorum cunku bu sakinligi sevdim.Benim icin guzel bir secim suanda.
Yilbasini burada geçirdikten sonra tanistigim koreli arkadaslarla sokak muzigi yapmak adina konusmalar icersindeyiz.Onlarda Bolivyaya gitmeyi planliyor belki yollar birlesir ve beraber devam edebiliriz.Her gun yeni bir sey oluyor ve bu his eski monotonluktan kurtulmus olma hissi muhteşem.

Güzel ve duru sehir Asunciondan sevgiler. 
Yamır

´´ Kayip ´´

1800 yillarin ortasinda Arjantin , Uruguay ve Brezilya ile girdigi 3lu savas sonrasinda cok buyuk yikima ugramis bir yer Paraguay.. Savas oncesi refah ve huzurun hakim oldugu bu ulkede savas sonrasi neredeyse her sey tamamen degismis ve akil almayacak bir sekilde insanlar maddi zorluk ve mutsuzluk yasamislar.. Tanisip konusunca aslinda ne kadar tatli olduklarini ve yardimsever olduklarini anliyorsunuz , fakat nedense yuzlerinde bir mahsunluk bir huzun mevcut.. Savas sonrasi tum hayatlari degismis bir populasyondan bahsedersek evet belkide bu huzun oradan geliyor.

Gercekligin ortasindayim.Hissedebiliyorum.Rio ile alakasi olmayan bir sehirdeyim .
Asuncion.
Evet herkesin bahsettigi anlattigi gibi ucuz her sey burada.Hostelde,yemeklerde,yasamakta ucuza.
32 saatlik bir yol sonunda buraya ulastigimda benim ilk hissettigim yolun gercek anlamda basladigiydi.
Rio terminalden PLUMA sirketine ait inanilmaz eski bir otobusle vardim bu ulkeye.
Otobuste ben haric bir kopekcik iki rahibe ve 40 kusur insan vardi.
Hayatimin en enteresan ve en uzun yolculuydu diyebilirim.

Suanda daha evvel arkadaslarim Burak ve Muzo´nun kaldigi hosteldeyim.Sehir merkezine cok yakin.

An itibariyle fotograf paylasiyorum ufak bir problem var ama facebooktan paylasmaya calisacagim.

 ' ygmrgzl88 ' facebook profilimden herkese acik fotolara ulasabilirsiniz bu ulkeyi ve dahasini gormek isterseniz.



Simdilik Hoscakalin .

" Sokaklar "

Gün geçtikçe çok farklı hayatların farkına varıyorum.Istanbuldaki hayatımdan cok ama cok farklı bir ortamdayim ve bunu beni her gecen gun daha cok düşünmeye sevk ediyor.Sunu anladim ki ben oraya gidin bunu yiyin sunu görün tadinda bir blog yazari degilim.Ben sanki daha cok anilarini yazan bir gezginim.Cunku cebimde cok para yok cunku aradigim nerde ne yenir neresi gezilir vb degil.elbette Rioda oldugum sürece elimden geldigince gezmeye gormeye calistim fakat icimde hissettiklerim daha farkli.Yani tatil tadinda degilde daha cok hayati ogrenmeye yonelik bir seyahatteyim ben.Insanlarla elindekini paylasmayi ya da paylasilani kabul etmeyi ogrenmeyi.Ortak yasamanin zorlugu kadar guzelligini.Mumkun oldugunca az parayla yasam surdurebilmeyi.Ve sokaktaki insana daha fazla saygi duyabilmeyi.Burda evi paylastigim arkadaslarimin cogunlugu seyahat ederken calisiyor.ya sarki soyluyorlar ya muzik yapiyorlar ya da el isi aksesuar yapip satiyorlar.hepsinin bir yetenegi var.onlarla vakit gecirirken anlıyorum ki ben baya bosmusum :) 

Arjantinli arkadaslarim Maite ve Agustin .

Bana ilham veriyor tanistigim herkes.ya da nasil biri olmak nasil yasamak istedigimin yavas yavas farkina variyorum.bu şehirde, benim nasil yasamak istedigim konusunda tam olarak bir örnek gibi.

Insanlarin gercek anlamda medeniyeti burada yasadigini düşünüyorum.Bunun rahatlikla ya da istedigini yapabiliyor olmakla alakasi hem var hem yok.enteresan bir hayatlari var.kelimelere döküp anlatabilmek biraz zor.

An itibariyle cuma gunu icin bilet aldim ve artik Paraguay'a gecis yapacagim. Burada gormem gereken en onemli ve en cok istedigim yerlerden birine ziyaretimi yaptim ve artik gitmek istiyorum.

Corcovado.

Yani meshur Cristo Redentor.ya da diger adiyla Christ the Redeemer. Ya da türkçe mealiyle Kurtarici Isa.

Zamaninda ruyalarimda gördüğüm bu sehri simdi Jesus' in yanindan ayaklarımın altinda görüyorum. 

Inanilmaz bir an. Kaldiginiz yer neresiyse her yerden Corcovado ya otobus var ama Cristoya cikma icin ya tren ya otobus ya da yürüyüş yapmaniz gerekli. Yürüyüş tam 2bucuk saat kadar. Otobüs 20reais. Tren sanırım biraz daha pahali. Ben otobusu tercih ettim. Cok sistemli bir sekilde dagin tepesine kadar cikiyorsunuz. Cristo giris ucreti 31, 36 reais. Biraz pahaliya geliyoe ama onca zaman bekledigim bu ani kacirmak istemiyorum. 

Cristoyla selamlasip manzaraya dalarak Free Bird'u dinledikten sonra yoluma devam ediyorum.

Aksam evdeki tum arkadaslarla Lapa'ya samba street party'ye gitmek uzere buluşuyoruz. Lapada haftanin bir kac gunu bu tarz etkinlikler var.zaten samba clublerde genel olarak orada mevcut.clubte ucretli seyretmek mumkun.sokakta ise bedavadan eglence var :) 

Cok eglenceli bir aksamdan sonra eve dönüyoruz.

Bir kac gündür Agustin ve Maite ile gezip onlar muzik yaparken bende yeni insanlarla tanisip sohbet ediyorum. Bernardo'nun el isi aksesuarlari tasiyip satmaya calisiyorum ama becerebildigim soylenemez :)) genede cok keyif aliyorum.bir caba icersinde olmak ve yeni deneyimler edinmek inanilmaz heyecan verici.

Fakat artik kendi yoluma gitmeliyim.Paraguay benim icin daha farkli bir baslangic daha olacak.cunku latin amerika asil oralarda basliyor.ordaki hayatlari cok merak ediyorum.

Cuma günü yolcuyum.

" Yerel "

Dün uzun zamandır beklediğim konser biletini almak icin Barra da Tijuca'ya gittim.Burda insanlar hic bir sekilde yer yön otobüs numarasi vb seyleri bilmiyor :) Kocaman bir konser salonlari var ve ondan haberleri yok nasıl gidilecegini bilmiyorlar.Ne garip dimi ? Bizim oralarda her seyi bilmek zorunlu olduğu icin ben alışmışim herkesten ayni yonlerdirmeleri bekliyorum.Turkiyede herhangi birine bir sey sor bilmesede muhakkak biliyormus gibi yapar bir yerlere gonderir :)) burda o imkansiz.gonderirlersede yanlış gonderiyorlar yasadim ordan biliyorum :)) Botafogo'dan Barra da Tijuca'ya iki otobüsle gidiliyor. Once 316 ile terminale geciyorsunuz.terminalde tekrar 803 numaraya binip Barra tarafına gidiyorsunuz.Inanilmaz guzel bir dag yolundan tünellerden geciyorsunuz.Sehiri gercekten ormanin icine insaa etmisler.En az zararla yapilasma var.Bu sebepten her yer orman koca koca agaclar ile dolu.Fakat ne olursa olsun burada inanilmaz bir trafik var ayni istanbul gibi hic farki yok.aksam saatlerinde bir trafik basliyor olme essegim olme :)

Gittigim yer Citibank Hall adinda bir konser salonu.Alisveris merkezide mevcut aslinda alisveris merkezi ayri burasi ayri bir olay ama icice yapmislar.hayatimda ilk kez burda dilek soran noel babadan gördüm :) amcam o kadar yasliydiki uyuyordu resmen hehhe.

Geri dönüşümde Copacabana da doğumgünü olan arkadasim Barbara'nin yanina gectim.Burdaki klüp kültürü tamamen dağıtmaktan olusuyor :) gencecik cocuklarimiz oyle bir iciyorlarki gecenin sonunda kendilerini kaybediyorlar hemde hepsi :) elbette bu benim yolculugumda sadece bir kac sefer yapabilecegim eglencelerden biriydi.gayette keyif aldim.Barbara ve arkadaşları inanilmaz sicak insanlar.Hepsi ingilizce biliyordu gayet rahat anlaştık. Rio gece hayatini gormeden gitmedim demem :p 

Sabah dönerken de boyle guzel bir ani yakaladım. 

Bugün Claudio'nun evine yeni arkadaslar geldi.onlarlada cok farkli bir gun gecirdim.yasadiklarimizida onumuzdeki gunlerde yazacagim.Haftaya Paraguay'a gecis yapacagim.burasi buyuk sehir.para su gibi akiyor.minimumda yasamayi ogreniyorum yavas yavas.

En cok hosuma gidenler; yollarda ciplak ayak yürüyebilmek, istedigin gibi giyinebilmek,yeni insanlarla tanisip farklı diller duymak, siradan hayati her sekliyle kabullenebilmek.

Hobilerim artik bunlar :) 

" Yağmur "

Botafogo'dan Copacabana'ya dogru yola ciktigimda yagmur filan yoktu günlük güneşlikti her yer. Sonra bir anda ne olduysa oyle bir yagmur indirdi ki sokaklarda gidecegim yeri ararken sirilsiklam oldum.hani donuna varana kadar derler ya aynen oyle.o arada bir suru hikaye yasadim gectigim sokaklarda.terliklerim koptu ciplak ayak yurudum saatlerce.evsizlerle oturup sigara ictim ,3-5 kelime ispanyolca portekizce  ve el kol hareketleri karisik sohbet ettim.cantam tshirtum sortum sirilsiklam halde otobus bekledim nerdeyse benide evsiz sanip para vereceklerdi.gordugum her noktaya sigindim sonra baktim yagmur dinmiyor yola devam ettim.hayatimda ilk defa bu gece gercek anlamda yalniz oldugumu hissettim.bu sehirde derdimi anlatacak kimsem olmadigini yardim istemenin ne kadar zor oldugunu anladim.ama oyle bir sey ki ; bu yolculuga iyiki cikmisim dedim kendime.baska turlu anlayamazdim bu duygulari...para vb bir cok seyin aslinda hic bir degerinin olmadigi zamanlardan birindeyim.. eskisi gibi hissetmiyorum... henuz 4 gun olmasina ragmen icimde bir seyler degisiyor.. sokaktaki insanlarin hayatlarina ortak olabilmek en farkli olani.aslinda o kadar siradaniz ki onu goruyorum.guzel bir is super bir muhitte yasam kaliteli yemekler yiyebilmek elbette cok guzel ama sokakta baska bir sey var sanki.dogal hayatin getirdiklerini kabullenebilmek buyuk erdem gibi geliyor.bugun kendimi ilk defa bu sekilde gordum.ben bile hayt huyt bir insan olmama ragmen gercek anlamda degilmisim.o kadar dogalda degilmisim.kirilip bukuluyormusum megersem.bugun ciplak ayaklarla tum o yollari yururken gercekten dogal bir seyler hissettim dunyaya dair.sel goturmus sokaklarda neredeyse yuzulecek kadar sel olan sokaklarda en ufak bir tereddut halinde olmadan yuruyebilmek.bu benimde yapabilecegim bir sey degildi..sonuc olarak sizlerle paylasmak istedim..belki bir yerlerde birilerine yol icin sebep olur anlattiklarim...umarim olur.yola cikmayi istemekle yolda olmak arasinda gercekten fark varmis.umarim bunu dileyen herkes bir an evvel hayata gecirebilir dilegini...

Sevgilerimle , Rain .

" Rio dijiniryo "

1 aralik pazar aksami Dubai aktarmali ucagiyla 2 aralik oglen saatlerinde Rio'ya vardim. Ilk gidecegim couchsurften hostum Nelson'in Cobacapanadaki evine gitmek icin Antonio Carlos Jobim havaalaninda 2018 numarali otobuse binerek ilk yolculuguma baslamis oldum. Enteresandi elbette bi anda hayallerim gerceklige varinca bir garip hissettim kendimi. MMutluluktan agladim resmen :) Hala daha burda olduguma hatta 3 gun gectigine bile inanamiyorum :) Nelson'in evine vardiktan sonra blogtan arkadaslarim Burak ve Muzafferle bulusmak uzere sahile indik.Kocaman bir sahil inanilmaz bir manzarasi var gercekten Maravilhosa diyerek dogru bir sey yapiyorlar :) bu ilk fotomuzdu : 

Ilk gece maalesef hostum Nelsonla kalmadim.Arkadaslarim gelince biz her ne kadar ingilizce ispanyolca konusmaya calissakta sanirim biraz rahatsiz oldu.bende daha ilk gunden boyle bir surat cekmek istemedigimi belirterek esyalarimi topladim ve Burakla Muzonun kaldigi Claudio'nun evine geldim.Bu ev bir komün evi gibi :) her milletten insan var gercekten inanilmaz bir sekilde bu kadar kucuk bir eve yani gercekten bir oda bir salon ama kucucuk bir eve nerdeyse her gun 10 kisi sigiyoruz :) Claudio ise gitmeden evvel sabah kalkip hepimiz icin enteresan kahvaltilar yemekler hazirliyor.Herkes mutlu mesut bir sekilde yasayip gidiyor.Hic bir beklenti olmadan bu kadar iyilik yapabilen bir insan daha gormedim cidden.Ev hostel gibi sadece bir kac kural var o da yani bu kadar iyiligin yaninda hic kalir.Evde sigara icmiyoruz birde et pismiyor cunku Claudio vejeteryan :) Fakat yemekleri sahane otesi.Butun bu yardimi yaparken bundan keyif aliyor. Bu da asagida evde kalanlarin bir kismiyla Sugar Loafta cekildigimiz foto : 

Ben kucuk minnak maymusla ;) orumcek maymun olarak geciyormus ismi.

Birde sugar loaf tepesinden ayakli foto :)))

Claudionun evine yerlestikten sonra ilk geceden hemen kendimi disari attim.Elbette gidip gene reggae yapan bir yer buldum cocuklarla birlikte.3 gundur beraber geziyoruz zaten heryeri.Ilk gece gittigimiz yer Lapa'ydi. Buda reggae bardan bir kare : 

Claudionun evi Botafogo'da. Burdan her yere otobusle gayet rahat gidiliyor.Otobus fiyatlari 2, 75 reais. Yani yaklasik 1, 5 dolar kadar. Cambio denilen exchange ofislerde paranizi cevirtebiliyorsunuz.Fakat bu cambiolarin saatleri bir garip.Aksamlari yok mesela.Ya da atmlerden para cekmek istiyorsaniz saat 10a kadar cekmeniz gerek yoksa sonra imkansiz hic bir yerden cekemiyorsunuz.Her yerde bankamatik var hic sorun yok o konuda ama saatleri maalesef kisitli.Buna dikkat etmek lazim parasiz kalmamak adina.

Ilk gunum elbette olayli bitmese olmazdi :) paramiz dogal olarak kalmayinca ve cekemeyincede otostop cekmek zorunda kaldik. Bu da ispati :)) 

Sokak lambasi degistiren bu vatandaslar saolsun bizi kabul ettiler evin sokagina kadar biraktilar :) bizde fotograf cekilmeden gondermedik :) elbette her zaman iyisi denk gelmeyebilir ama bizim o gun sansimiza boyle sempatik insanlar denk geldi.Ilk geceden macera baslamis oldu :))

Eve her turlu sagsalim döndük enteresanda bir deneyim yaşamış olduk boylelikle :)

Ikinci gunumde Sugar Loaf'a tirmandik.Normalde para verip 5dakikada teleferikle cikabilirsiniz ama ormanin icinden yuruyerek yukariya varmak cok cok daha guzel bir deneyim.Sugar Loaf Botafogo'ya 15 dakika mesafeda bir dag.Yukaridan tum Rio'yu gormek mumkun.Aksam 7den itibarende donus için teleferik ücretsiz :) bu yolda insan her şeyin en ucuzunu ve en guzel yontemleri ogreniyor. Rio pahali bir sehir bu yuzden burada dahada dikkatli harcama yapmam lazim . tabikide bu benim butceme gore belirlediğim bir plan.Isteyen herkes butcesine gore burada yapmasi ve yapmamasi gerekenleri belirleyebilir. Ornegin guzel bir yemek icin 20reais bir bira icin 8reais verip lokantada yiyebilirsiniz ya da bunun yerine hostunuzun evindw yemek yiyip sonra market 3-4 reaise biranizi alip sahilde icebilirsiniz.tamamiyle size kalmis bir durum.benim yolum uzun oldugu icin ben daha az butceyle hareket ediyorum ama sanki daha bir keyifli ve mutluyum :) 

Sugar Loaftan sonra aksam Botafogo sahilde yanimda getirdiğim rakimi arkadaslarimla paylastim ve cok guzel bir ani oldu bu bizim icin. 

Dun aksamida boyle kapatmis olduk.

Bugun Ipanema sahiline gittik.Ipanema baya luks bir yer.sahil gercekten cok guzel.biraz kendiliginden kolyem oldu yaninca ama genede cok guzel bir gundu :) dalgalar cok fazla olunca ben denize giremedim dogal olarak ama surf yapmam isteyenler icin mukemmel bir yer. Dedigim gibi Rioda her yerden her yere otobus var ve cok uzun mesafeler degil. Ipanema  ve copacabana yuzebilmek acisindan daha temiz olan sahiller. Botafogo'da cok fazla tekne demirli oldugu icin Claudio orda yuzulmez diyor.bir bilene sormak gerek iste hep :) 

Bugünu yeniden Lapa'ya giderek kapadik ve su cokkk meshur Selaron merdivenlerine gittik. Hani su her brezilyaya gelenin fotosunun oldugu renkli mozaikten merdivenler varya iste orasi :) aksam oldugu icin foto pek cekmedim sonra yeniden gidip gezecegim gene burdan oranında fotolarini paylasacagim. 

Gidis cok kolay , Lapada iceriye barlarin oldugu yere gelmeden evvel soldan bir yokus tirmaniyor.Enteresan bir favela ortamindan gecip merdivenlere ulasiyorsunuz.cok garip hayatlara sahit oluyorum burada.

Gidilen gorulen yerlerin disinda insanlar daha onemli sanki.burada karsilastigim olaylar insanlar konusmalar ve bir cok sey bizim kulturumuzden cok farkki gercekten.herkes daha bir rahat mutlu sevecen sanki hep pozitifler hic dertleri yokmus gibi.yani sokakta satis yapanida zenginide evsizide herkes slowmotionda ve rahat pozitif hareket ediyor.bu ortami gordukce insan "bizde neden yok"  diyor " cikolatalarrr puskevitlerrr" diyor gercekten :)

Simdilik 3gunu boyle bir ozetle yazdim ama internet acisindan biraz rahat olamadigim icin cok fazla detayi paylasamiyorum. Sadece her sey an itibariyle cok guzel.planim burdan sonra amazonlara dogru bir rota cizmek olarak sekillendi.sanirim karnavali bekleyemeyecegim cunku sehir dedigim gibi pahali ve portekizce biraz bilmek gerek.cunku ingilizce anlasmak cok zor pek bilen yok acikcasi buralarda.100de bir bile olmayabilir hatta.

Bir kac gun sonra yeniden gorusuruz :)

Rio'dan kucak dolusu sevgiler !